ASTROLOGIJA AVESTA I VEDA

(Vedski ili Mazdayasni) je najčešće testiran i najstariji sistem astrologije na svetu iz kojeg je kasnije izvučen Vedski Jyotish. Tri mudraca ili tri Kralja koja su pronašla Isusa Hrista preko Zvezde Betlahem su bila 3 Zoroastrianska Sveštenika Magi koji su bili verzirani u astronomskom znanju i astrološkom tumačenju Zvezda.

Mnogi filosofi, mudraci su ulazili u veliku zamršenost da objasne Boga, pa su objasnili da svet evoluira pod blagonaklonošu Božanskog bića.

Superiorna inteligencija vodi računa o svakom individualnom biću i stavlja ga u najbolje okolnosti koje priliče njegovom rastu. Oni su to nazvali Kosmos. Mazda astrolozi znaju duhovnu prirodu čoveka i vode ga ka realizaciji njegovog pravog sopstva i aktualizaciji sopstvenog postojanja. Pomažu mu da shvati da svaka duša uči sopstvenu lekciju, koje može da se nauče i pod takvim okolnostima. Tako on zna da sve astrološke predikcije obistinjuju zato što je duša vodjena višim Bićima, planetama, čiji sud nikad ne greši. Možemo se začuditi kako planete i zvezde mogu uticati na život na Zemlji. Očigledno je da je Sunce izvor života na Zemlji. Vodeći se Avestama ono takodje projektuje i intelignciju i duhovnost.

Bez zakona Karme da objasni obrazac naših života, počevši od rodjenja astrologija ima malo smisla. Filosofski astrologija reflektuje zakon Karme što uključuje oba aspekta sudbine i slobodne volje. Vera u Karmu znači da su naše trenutne okolnosti rezultati dela iz prošlih života. Spoljni efekti dogadjaji našeg sadašnjeg života je pod vladavinom prošle Karme i može teško da se promeni ali može. Slobodna volja u Karmi znači da formiramo buduće dogadjaje sa našim sadašnjim akcijama. Avesta astrologija nas ne ostavlja bez pomoći pod naletima sudbine. Ona pruža načine da se rešimo našu Karmu. Avesta Mazda Veda astrologija drzi da duhovna praksa, kao sto je Joga, molitva, meditacija, devocija itd, što neutrališe efekte negativne astrološke karte i nakupljene negativne karme. Mazda Veda astrologija nam pomaže da ostvarimo naše pravo Ja i pomaže da spoznamo božansku dušu. Ona pomaže razjašnjenju naše Karme.

Mazda Veda astrologija ublažava verovatno najveći ljudski strah, strah od budućnosti. Ona pomaže da se samouvereno krećemo kroz zbunjujuće talase Karme, svesni naše spoljne sudbine i našeg večnog Sopstva. Mazda Veda astrologija koristi sideralne kalkulacije i (prema zvezdama) i pozicije planeta prema Surya Siddhanti u pozadini relativno fiksnih zvezda, kao što astronomi rade. Mazda Veda astrologija izračunava zvezde na isti način na koji se one pojavljuju na noćnom nebu to je ujedno najvažnija razlika izmedju Mazda Veda i Tropske Zapadne(Grčke) astrologije. Tropski Zapadni (Grčki) astrolozi baziraju njihov zodijak na Ekvinoksu. Aritmetička razlika izmedju planetarnih pozicija računatih Nirayana I Sayana zodijaka je vrednost koji mi zovemo precesija Ekvinoksa, ili Ajanamsa. Danas ta razlika je 24.5 stepena. Ova 24.5 stepena uzrokuju da se cela Tropska karta pomera unazad 24.5 stepena u odnosu na Vedsku i Mazda Avesta natalnu kartu . Pozicija većine planeta se vraća nazad za jedan znak. Ovo prirodno rezultira u mnogo drugačijoj karti. Može biti konfuzno za one koji koriste Tropsku kartu, posebno Sunčev znak koji se znatno promenio u Vedskom i Mazda sistemu.

Mazda Veda i Zapadna astrologija dele isto nasledje o 12 zodijačkih znakova (Ovan, Bik, Blizanci, Rak, Lav, Devica,Vaga, Škorpija, Strelac, Jarac, Vodolija I Ribe) i sedam planeta (Sunce, Mesec, Merkur, Venera, Mars, Jupiter I Saturn), I tri dodatne transcedentalne planete: Uran, Neptun i Pluton i opisani su u sličnom maniru. Mazda Veda astrologija uočljivo koristi Južni i Severni Mesečev čvor. Oni se zovu Rahu i Ketu. Rahu i Ketu su direktni uzročnici karme, karmičkih obrazaca, ponovnog rodjenja, ukazatelji na greške iz prošlih života i kao ih rešiti. Mazda Veda i Tropska (Grčka) astrologija se razlikuju u mnogo slučajeva. Mazda Veda sistem je mnogo komplikovaniji sa mnogo različitih tipova karata I uključenih kalkulacija.

U Mazda Veda pozicije planeta i ostalih mesta od značaja se računaju sa poštovanjem prema osobi, dogadjaju i podacima rodjenja. Bazirano na ovim informacijama Mazda veda astrolog racuna oko 16 karata I tabela. Oba sistema koriste sisteme 12 astroloskih kuća I interpretiraju ih slično (sa varijacijama). Mazda Veda sistem pravi vrh na samom početku kuće, dok Zapadna(Grčka) pravi vrh na sredini kuće. Ovo rezultuje da se polovina planetarnih pozicija u Mazda Veda karti pomera napred do sledeće kuće u relaciji na Tropsku (Grcku) kartu.

Mazda Vesdska astrologija koristi dodatnih 144 podela zodijaka nazvanih Nakšatre (konstelacija).

Mazda Veda astrologija koristi sistem planetarnih perioda nazvanih Dasa. Glavni period različitih planeta. Jedan od perioda zove Vimsotari dasa 120 godisnji krug planetarnih pozicija bazirano na konstelaciji rodjenja. Takodje postoji sistem od 100 godin koji se zove Ashtotari Dasha. Uz pomoću ovih Dasa sistema perioda Mazda Veda astrolog moze da ima širok uvid na moguće predstojeće dogadjaje u budućnosti. Izmedju ostalog Zapadna astrologija nema Dasha sistem sa prediktivnim mogućnostima kao Mazda Veda astrologija.

Postoji pet glavnih korišćenja Mazda Veda astrologije:

1 Kama- familijarni i odnosi kao što je bračna kompatibilnost, uporedne natalne karte, vreme rodjena dece i sreća u domu i obitelji.

2 Artha- Pomoć oko finansija, biznisa i investicija

3 Darma- odredjivanje karijere i poziva.

4 Moksha- vodjstvo u duhovnom životu, kosmičkom i ličnom znanju i saznanju

5 Arogya- fizičko i mentalno zdravlje

Konsultacija je u trajanju od 60 minuta.

Astrologija i njena svrha u drugim kulturama

Prvobitna svrha astrologije je, s druge strane, bila da informiše pojedinca o toku njegovog života na osnovu položaja planeta i zodijačkih znakova (12 astroloških sazvežđa) u trenutku njegovog rođenja ili začeća. . Iz ove nauke, nazvane genetlijalogija (izlivanje natives), razvijene su osnovne tehnike astrologije. Glavne podele astrologije koje su se razvile nakon genetlijalogije su opšte, katarkične i upitne.

Opšta astrologija proučava odnos značajnih nebeskih trenutaka (npr. vremena prolećne ravnodnevice, pomračenja ili planetarnih konjunkcija) sa društvenim grupama, nacijama ili čitavim čovečanstvom. Ona odgovara, astrološkim sredstvima, na pitanja koja su se baruu postavljala u Mesopotamiji.

Katarhična (koja se odnosi na početke ili izvore) astrologija određuje da li je izabrani trenutak astrološki pogodan za uspeh toka akcije započetog u njemu. U osnovi, u suprotnosti sa rigoroznim tumačenjem genetlijalogije, omogućava pojedincu (ili korporativnom telu) da deluje u astrološki povoljnim vremenima i, na taj način, da izbegne bilo kakve neuspehe predvidljive iz njegovog (ili njegovog) rođenja.

Ispitna astrologija daje odgovore na pitanja klijenta na osnovu situacije na nebu u trenutku kada postavlja pitanja. Ova astrološka konsultantska usluga je još udaljenija od determinizma nego što je to katarhična astrologija; time je bliži proricanju po znamenjima i insistira na ritualnom očišćenju i pripremi astrologa.

Drugi oblici astrologije, kao što su jatromatematika (primena astrologije u medicini) i vojna astrologija, su varijante jednog ili drugog od gore navedenih.

U Sasanijskoj persiji
Ubrzo nakon što je Ardašir I osnovao Sasanijsko carstvo 226. godine nove ere, došlo je do značajnog prenošenja grčke i indijske astrologije u Iran. Postojali su pahlavi (iranski jezik) prevodi Doroteja Sidonskog, Vetiusa Valensa, Hermesa i Indijca zvanog (u arapskim izvorima) Farmasp. Pošto su svi originali Pahlavija izgubljeni, ovi prevodi su pružili jedino znanje o sasanijskoj nauci. Genetlijalogija u Iranu je u suštini bila imitacija helenističke (iako bez ikakve filozofije), na koju su nakalemljene neke indijske karakteristike, kao što su navamše i šaivsko tumačenje ilustracija grčko-egipatskih božanstava dekana. Najuticajnija i najkarakterističnija inovacija sasanijskih astrologa bio je razvoj teorije astrološke istorije – to jest pisanja istorije, i prošlosti i budućnosti, na osnovu proširenja tehnika prorogatora, vladara godine, planetarni periodi, i kontinuirana horoskopija koja se koristi u helenističkoj genetlijaologiji. Ovo je urađeno u sprezi sa zoroastrijskim milenarizmom (podela konačnog trajanja materijalnog stvaranja na 12 milenijuma).

U islamu
Astrologija je ušla u islamsku civilizaciju u 8. i 9. veku u tri istovremena toka — helenističkom, indijskom i sasanijskom. Arapski prevodi sa grčkog i sirijskog predstavljali su helenističku nauku, sa sanskrita indijsku verziju, a sa pahlavija sasanijsku kombinaciju ova dva. Kroz rad Abu Ma’shara u 9. veku, islamska astrologija je dodala ovim uticajima haransku adaptaciju neoplatonske definicije načina astralnih uticaja u smislu aristotelovske fizike. Abu Mašar je dalje razradio sasanijsku astrološku istoriju i uveliko proširio broj lotova koje je astrolog morao da uzme u obzir. Muslimani su veliku pažnju poklanjali katarhičnoj i upitnoj astrologiji, ali, pod napadom teologa zbog poricanja božanske intervencije u svetu i čovekove slobodne volje, astrologija je brzo opala u svojoj privlačnosti muslimanskim intelektualcima nakon mongolskih invazija u 13. veku, mada ne pre nego što se njegov uticaj proširio na Indiju, latinski Zapad i Vizantiju.

U Vizantiji
Tokom poslednjeg uspona paganstva u 5. i 6. veku nove ere, Vizantija (Istočno rimsko carstvo) se hvalila mnoštvom astrologa: Hefestionom, Julijanom Laodikijskim, „Proklom“, Retorijem i Jovanom Lidom. Iako su njihova dela izuzetno neoriginalne kompilacije, oni ostaju glavni izvori za razumevanje ranije helenističke astrologije. Do kraja 6. veka, međutim, opšte opadanje intelektualnog života Vizantijskog carstva i snažno protivljenje crkve su se ukombinovali tako da su praktično uništili astrologiju, iako je neka praksa čitanja nebeskih znamenja preživela u Vizantiji kao i u zapadnoj Evropi. Nauka je ponovo oživela tek krajem 8. i 9. veka pod uticajem prevoda sa sirijskog i arapskog. Period od oko 800. do 1200. godine bio je najpovoljniji za vizantijsku astrologiju, iako ništa suštinski nije dodato astrološkim teorijama ili tehnikama. Ovaj period je bio konkurent samo poslednjim procvatom astrologije krajem 14. veka, kada su Jovan Abramije i njegovi učenici revidirali starije astrološke rasprave na grčkom da bi renesansi pružili vulgatne tekstove.

Astralni predznaci na drevnom Bliskom istoku
Astralni predznaci korišćeni u mesopotamskom proricanju kasnije su pomešani sa onim što je postalo poznato kao astrologija u strogom smislu te reči i činili su u okviru astrologije granu opisanu kao prirodna astrologija. Iako su pomračenja Meseca očigledno smatrana zloslutnim u nešto ranijem periodu, period 1. dinastije Vavilona (18. do 16. vek pre nove ere) bio je vreme kada je započet klinasti tekst Enuma Anu Enlil, posvećen nebeskoj omini. Konačna zbirka i kodifikacija ove serije, međutim, nije obavljena pre početka 1. milenijuma pre nove ere. Ali ploče koje su preživele – uglavnom iz asirske biblioteke kralja Ašurbanipala (7. vek pre nove ere) – ukazuju na to da standardna verzija nikada nije postojala. Svaka kopija je imala svoj karakterističan sadržaj i organizaciju dizajniranu da olakša konsultacije svog vlasnika o predznacima.

Uobičajene kategorije u koje se smatralo da spadaju predznaci Enume Anu Enlila su četiri, nazvane po glavnim bogovima uključenim u zlokobnu komunikaciju: Sin, Šamaš, Adad i Ištar. Geh (Mesec) sadrži predznake koji uključuju takve lunarne pojave kao što su prvi polumeseci, pomračenja, oreoli i konjunkcije sa raznim fiksnim zvezdama; Šamaš (Sunce) se bavi predznacima koji uključuju takve solarne fenomene kao što su pomračenja, istovremena posmatranja dva sunca i perihelija (dodatna sunca); Adad (bog vremena) se bavi predznacima koji uključuju meteorološke pojave, kao što su grmljavina, munja i formacije oblaka, kao i zemljotresi; i Ištar (Venera) sadrži predznake koji uključuju planetarne pojave kao što su prva i poslednja vidljivost, stanice (tačke na kojima izgleda da planete miruju), akronihalni izlasci (izlazak planete na istoku kada Sunce zađe na zapadu), i konjunkcije sa fiksnim zvezdama.

Iako se ovi predznaci često citiraju u izveštajima mreže posmatrača osnovanih širom Asirskog carstva u 7. veku pre nove ere, izgleda da su izgubili svoju popularnost kasno u periodu persijske dominacije Mesopotamijom (završava se u 4. veku pre nove ere) . Tokom kasnijeg perioda učinjeni su novi napori, u velikom broju radova pod nazivom Dnevnici, da se pronađu ispravne korelacije između nebeskih pojava i zemaljskih događaja. Pre ovog razvoja, međutim, delovi starije serije predznaka su preneti u Egipat, Grčku i Indiju kao direktan rezultat dominacije Ahemenida (dinastija Ahemenijaca koja je vladala u Persiji od 559. do 330. godine pre nove ere) ovim kulturnim oblastima ili njihovim pograničnim regionima .

Astralni predznaci u Egiptu, Grčkoj, Indiji i Kini
Dokazi o prenošenju lunarnih znamenja u Egipat u Ahemenijanskom periodu leže prvenstveno u demotskom papirusu zasnovanom na originalu od oko 500. godine pre nove ere. O široj upotrebi mesopotamskih nebeskih znamenja svedoče fragmenti knjige napisane na grčkom u 2. veku pre nove ere i za koju se tvrdi da je to delo koje je uputio kralju Nečepsu sveštenik Petosiris. Iz ovog izvora, između ostalog, sadržaj Enuma Anu Enlila uključen je u drugu knjigu Apotelesmatike, ili „Rad na astrologiji“ (koja se obično naziva Tetrabiblos, ili „Četiri knjige“), od strane Ptolomeja, grčkog astronoma 2. vek nove ere; prva knjiga astrološkog kompendijuma, Hefestiona iz Tebe, grčko-egipatskog astrologa iz 5. veka nove ere; i O znacima Jovana Lida, vizantijskog birokrate iz VI veka. Još jedan kanal prenošenja na Grke bio je preko Magusa iz Male Azije, grupe iranskih doseljenika pod uticajem vavilonskih ideja. Njihova učenja su sačuvana u nekoliko klasičnih dela o prirodnoj istoriji, prvenstveno u delu Plinija Starijeg (oko 23–79 n.e.) i Geoponici (kasnoj zbirci poljoprivrednih predanja).

Na različitim bliskoistočnim jezicima takođe postoji mnogo tekstova koji se bave nebeskim predznacima, iako njihovi izvori i pitanje da li direktno potiču iz mesopotamske tradicije ili potiču od grčkih ili indijskih posrednika tek treba da se istraže. Od ovih tekstova najvažniji su oni koje su Haranci pripisali Hermesu Trismegistu i koji su sada sačuvani na arapskom jeziku, Knjiga zodijaka Mandejaca (gnostička sekta koja još uvek postoji u Iraku i Huzistanu), Apokalipsa, pripisana biblijskom proroku Danijelu (postoje u grčkoj, sirijskoj i arapskoj verziji) i Knjiga o pčelama na sirijskom.

Prenošenje mezopotamske literature o predznacima u Indiju, uključujući materijal iz Enuma Anu Enlila, očigledno se dogodilo u 5. veku pre nove ere tokom Ahemenidske okupacije doline Inda. Prvi tragovi nalaze se u budističkim tekstovima ovog perioda, a budistički misionari su bili ključni u prenošenju ovog materijala u Centralnu Aziju, Kinu, Tibet, Japan i jugoistočnu Aziju. Ali najvažnije od dela ove indijske tradicije i najstarije postojeće na sanskritu je najranija verzija još neobjavljene Gargasamhite („Kompozicije Garge“) otprilike iz I veka nove ere. Originalni mesopotamski materijal je modifikovan tako da se uklapa u indijsku koncepciju društva, uključujući sistem četiri kaste i dužnost viših kasta da obavljaju samskare (ceremonije posvećenja).

Postoje brojne kasnije kompilacije predznaka na sanskritu — od kojih su najznačajnije Brhatsamhita, ili „Velika kompozicija“, Varahamihire (oko 550.), Jain Bhadrabahu-samhita ili „Kompozicija Bhadrabahua“ (oko 10. veka ), i Parishishtas („Dodaci“) Atharvavede (možda 10. ili 11. vek) – iako oni malo doprinose tradiciji. Ali u delima iz 13. veka i kasnije, pod naslovom Tajika, postoji ogromna infuzija arapskih adaptacija prvobitno mesopotamskih nebeskih znamenja koje su prenete preko persijskih (tadžika) prevoda. Na tadžiki predznaci su usko povezani sa opštom astrologijom; u ranijim sanskritskim tekstovima njihove veze sa astrologijom bile su prvenstveno u oblastima vojne i katarhične astrologije.

Astrologija u helenističkom periodu (3. vek pre nove ere do 3. vek nove ere)
U 3. veku pre nove ere, a možda i nešto ranije, vavilonski gatari su počeli — u svrhu predviđanja toka života pojedinca — da koriste neke planetarne predznake: položaje u odnosu na horizont, geografske širine, nazadovanje i druge položaje u trenutku rođenja ili kompjuterizovanog začeća. Ovaj metod je još uvek bio daleko od astrologije, ali je njegova evolucija bila manje-više savremena i paralelna sa razvojem nauke genetiologije u helenističkom Egiptu.

Konsultacije i zakazivanje putem kontakta

Reference

https://www.mazorcoll.org/